E. Banu Gürel

Yaşamımda öğrenmek, yaratıcılık, yeniyi denemek, üretmek, üç boyutlu ve ötesini görebilmek, anlamı sorgulamak beni oluşturan değerler oldu. Bugün bu değerlerime seramik çalışmalarımla can verebiliyorum.

 

Doğa, var oluşumu algılayabildiğim andan itibaren köklenebildiğim, ait ve akışda olduğum doğal ortamım… İstanbul gibi bir megakentte yaşamanın dengesini Türkiye'nin değişik yerlerinde uzun yıllardır yaptığım dağ yürüyüşleri, doğal tarım uygulamaları ve bahçe düzenlemeleri ile sağladım. Hem doğayı hem de kendi içimi gözleyerek geçirdiğim bu zaman sayesinde seramik yapmaya başladığım ilk günden bugüne odağımda organik formlar var.

 

Konularım, doğayı metafor olarak kullanarak yaşamdaki zorlukları su yüzüne çıkarmak üzerine şekillendi. İnsanın yalnızlığı, ilişkilerdeki yabancılaşma, koşullar gereği ortaya çıkan zoraki göçlerle köklerinden, kültüründen uzaklaşma, insanın doğanın bir parçası olduğunu unutarak ona hükmetme çabasına karşın fauna ve floradaki işbirliği, uyum, farkettirmek istediğim alanlar.

 

Yaşama başladıkları deniz kıyılarında  çoğalan ve sonlanan barnacle’lar (kaya midyeleri), ağaçların ve kayaların üzerindeki onlarca likenin köklenmeleri, simbiyotik yaşamları, dokuları, renkleri ilham vererek oyun arkadaşım olurken, bilgeliğin sembolü baykuşlar da üretim sürecimde bana yol gösterdiler.

 

İşleri üretirken farklı çamurlarla, dokularla oynamak, istediğim şekilde birleştirebilmek, dolu boş dengesini yakalamak, sırları karıştırmak, bir yandan beklentisizce her birinde yeni bir keşif yaşamaksa,  benim için derinlerimde sakladığım çocukla temas etme aracı…